Шко́льны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Шко́льны
Р. Шко́льнага
Д. Шко́льнаму
В. Шко́льны
Т. Шко́льным
М. Шко́льным

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шко́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шко́льны шко́льная шко́льнае шко́льныя
Р. шко́льнага шко́льнай
шко́льнае		 шко́льнага шко́льных
Д. шко́льнаму шко́льнай шко́льнаму шко́льным
В. шко́льны (неадуш.)
шко́льнага (адуш.)		 шко́льную шко́льнае шко́льныя (неадуш.)
шко́льных (адуш.)
Т. шко́льным шко́льнай
шко́льнаю		 шко́льным шко́льнымі
М. шко́льным шко́льнай шко́льным шко́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шко́льны в разн. знач. шко́льный;

ш. наста́ўнік — шко́льный учи́тель;

ш. рабо́тнік — шко́льный рабо́тник;

дзіця́ ~нага ўзро́сту — ребёнок шко́льного во́зраста;

◊ са ~най ла́ўкі — со шко́льной скамьи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шко́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да школы (у 1, 2 знач.). Школьны будынак. Школьны двор. Школьная сістэма ацэнкі ведаў. // Які абслугоўвае школу, працуе ў школе. Школьныя настаўнікі. Школьны ўрач. Школьная бібліятэка.

2. Звязаны з навучаннем у школе, знаходжаннем у школе. Школьныя прыналежнасць. Школьная форма. Школьны ўзрост. Школьныя гады. Школьны таварыш. Школьныя канікулы. □ Маленства! Ты гарыш агнём начлежным, Ты школьным заліваешся званком. Панчанка.

3. Праведзены, выкананы ў школе, школьнікамі, сярод школьнікаў. Школьная насценгазета. □ Перадавалі аб усім: .. на колькі працэнтаў выканала дзённае заданне брыгада цесляроў, хто з вучняў перамог у школьных лыжных спаборніцтвах. Шамякін. // Які складаецца са школьнікаў, створаны школьнікамі (звычайна адной школы). Школьны хор. Школьная самадзейнасць. Школьная каманда гімнастаў. // Прызначаны для школьнікаў; разлічаны на школьнікаў. Школьны лекторый.

4. перан. Несамастойны, вучнёўскі, не падмацаваны жыццёвым вопытам. Школьныя разважанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шко́льны Schul-, schúlisch;

шко́льныя гады́ Schúlzeit f;

шко́льнае памяшка́нне Schúlgebäude n -s, -;

шко́льны тава́рыш Schúlfreund m -(e)s, -e, Schúlkamerad m -en, -en;

дзіця́ шко́льнага ўзро́сту Kind im Schúlalter, schúlpflichtiges Kind;

шко́льныя мерапрые́мствы schúlische Veránstaltungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шко́ла, -ы, мн. -ы, школ, ж.

1. Навучальная ўстанова (пераважна пра пачатковую або сярэднюю).

Хадзіць у школу.

Будынак школы.

Вясковая ш.

Рамесная ш.

Ш. інтэрнат.

Вышэйшая ш. (пра вышэйшыя навучальныя ўстановы).

2. перан. Вывучка, дасягнуты ў чым-н. вопыт, а таксама тое, што дае такую вывучку, вопыт.

Ш. жыцця.

Прайсці армейскую школу.

3. Напрамак у галіне навукі, майстэрства і пад.

Жыновічаўская ш. цымбалістаў.

Стварыць сваю школу ў навуцы.

|| прым. шко́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

школьны тэатр

т. 17, с. 433

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Жодзішскі школьны тэатр

т. 6, с. 438

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Жыровіцкі школьны тэатр

т. 6, с. 472

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Забельскі школьны тэатр

т. 6, с. 488

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)