шко́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шко́лка |
шко́лкі |
| Р. |
шко́лкі |
шко́лак |
| Д. |
шко́лцы |
шко́лкам |
| В. |
шко́лку |
шко́лкі |
| Т. |
шко́лкай
шко́лкаю |
шко́лкамі |
| М. |
шко́лцы |
шко́лках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Семіна́рыя гіст. ‘сярэдняя спецыяльная (звычайна — духоўная) навучальная ўстанова’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Ст.-бел. семинариумъ, семинария, сыминарыумъ запазычана з польск. seminarium ‘тс’ < лац. seminarium (Булыка, Лекс. запазыч., 167), першапачаткова ‘месца пасадкі, школка’, ад semen ‘семя’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)