шко́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шко́лка шко́лкі
Р. шко́лкі шко́лак
Д. шко́лцы шко́лкам
В. шко́лку шко́лкі
Т. шко́лкай
шко́лкаю		 шко́лкамі
М. шко́лцы шко́лках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шко́лка Гадавальнік пладовых саджанцаў (Ветк., Лёзн., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Семіна́рыя гіст. ‘сярэдняя спецыяльная (звычайна — духоўная) навучальная ўстанова’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Ст.-бел. семинариумъ, семинария, сыминарыумъ запазычана з польск. seminarium ‘тс’ < лац. seminarium (Булыка, Лекс. запазыч., 167), першапачаткова ‘месца пасадкі, школка’, ад semen ‘семя’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szkółka

ж. гадавальнік, расаднік, школка;

szkółka leśna — лясны гадавальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)