швэ́дар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
швэ́дар |
швэ́дры |
| Р. |
швэ́дра |
швэ́драў |
| Д. |
швэ́дру |
швэ́драм |
| В. |
швэ́дар |
швэ́дры |
| Т. |
швэ́драм |
швэ́драмі |
| М. |
швэ́дры |
швэ́драх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Све́дар, свэ́дар, свэ́тар ‘світэр’ (Сл. ПЗБ, Сл. Брэс.), свэ́тар, свэ́дар (Сцяшк., Жд. 2), свэ́дар (Нар. сл.), свэ́тар (Скарбы) ‘тс’. З польск. sweter ‘тс’, формы з д з дыял. інтэрвакальным азванчэннем; этымалогію гл. пад сві́тэр. Параўн. швэдар, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)