шве́йніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шве́йніца шве́йніцы
Р. шве́йніцы шве́йніц
Д. шве́йніцы шве́йніцам
В. шве́йніцу шве́йніц
Т. шве́йніцай
шве́йніцаю		 шве́йніцамі
М. шве́йніцы шве́йніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шве́йніца ж. шве́йница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шве́йніца, ‑ы, ж.

Жан. да швейнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шве́йнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Работнік швейнай прамысловасці.

|| ж. шве́йніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шве́йница шве́йніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)