шве́йніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шве́йніца шве́йніцы
Р. шве́йніцы шве́йніц
Д. шве́йніцы шве́йніцам
В. шве́йніцу шве́йніц
Т. шве́йніцай
шве́йніцаю		 шве́йніцамі
М. шве́йніцы шве́йніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)