шве́йнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Работнік швейнай прамысловасці.

|| ж. шве́йніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шве́йнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шве́йнік шве́йнікі
Р. шве́йніка шве́йнікаў
Д. шве́йніку шве́йнікам
В. шве́йніка шве́йнікаў
Т. шве́йнікам шве́йнікамі
М. шве́йніку шве́йніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шве́йнік м. шве́йник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шве́йнік, ‑а, м.

Работнік швейнай прамысловасці. Нясуць працоўныя рапарты Першамаю стваральнікі новых станкоў і машын, абутнікі, швейнікі, харчавікі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шве́йник шве́йнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шве́йніца, ‑ы, ж.

Жан. да швейнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)