ша́хматна-ша́шачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ша́хматна-ша́шачны |
ша́хматна-ша́шачная |
ша́хматна-ша́шачнае |
ша́хматна-ша́шачныя |
| Р. |
ша́хматна-ша́шачнага |
ша́хматна-ша́шачнай
ша́хматна-ша́шачнае |
ша́хматна-ша́шачнага |
ша́хматна-ша́шачных |
| Д. |
ша́хматна-ша́шачнаму |
ша́хматна-ша́шачнай |
ша́хматна-ша́шачнаму |
ша́хматна-ша́шачным |
| В. |
ша́хматна-ша́шачны (неадуш.)
ша́хматна-ша́шачнага (адуш.) |
ша́хматна-ша́шачную |
ша́хматна-ша́шачнае |
ша́хматна-ша́шачныя (неадуш.)
ша́хматна-ша́шачных (адуш.) |
| Т. |
ша́хматна-ша́шачным |
ша́хматна-ша́шачнай
ша́хматна-ша́шачнаю |
ша́хматна-ша́шачным |
ша́хматна-ша́шачнымі |
| М. |
ша́хматна-ша́шачным |
ша́хматна-ша́шачнай |
ша́хматна-ша́шачным |
ша́хматна-ша́шачных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гросма́йстар, ‑тра, м.
1. Вышэйшае шахматна-спартыўнае званне. // Асоба, якая мае гэта званне.
2. Галава сярэдневяковага рыцарскага манашскага ордэна.
[Ням. Grossmeister.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)