шасцяры́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шасцяры́к шасцерыкі́
Р. шасцерыка́ шасцерыко́ў
Д. шасцерыку́ шасцерыка́м
В. шасцяры́к шасцерыкі́
Т. шасцерыко́м шасцерыка́мі
М. шасцерыку́ шасцерыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шасцяры́к, -церыка́, мн. -церыкі́, -церыко́ў, м.

1. Старадаўняя руская мера (вагі, аб’ёму, ліку і пад.), якая змяшчае шэсць якіх-н. адзінак, а таксама прадмет такой вагі, аб’ёму і пад.

2. Запрэжка ў шэсць коней.

Ехаць шасцерыком.

|| прым. шасцерыко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шасцяры́к, -церыка́ м.

1. (мера или предмет, содержащие в себе шесть единиц) шестери́к;

2. (лошадей) шестёрка ж., шестери́к, шестерня́ ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шасцяры́к, ‑церыка, м.

1. Старадаўняя руская мера (вагі, аб’ёму і пад.), якая змяшчае шэсць якіх‑н. адзінак, а таксама прадмет такой вагі, аб’ёму і пад. Шасцярык пшаніцы. Цвік-шасцярык. Свечка-шасцярык.

2. Уст. і спец. Прадмет, які складаецца з шасці частак. Вяроўка-шасцярык. Нітка-шасцярык.

3. Запрэжка ў шэсць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасцерыко́вы гл. шасцярык.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шасцярня́¹, -і́; мн. -це́рні і (з ліч. 2, 3, 4) -цярні́, -це́рань і -це́рняў, ж.

Тое, што і шасцярык (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шестери́к м.

1. (мера) шасцяры́к, -церыка́ м.;

2. (упряжка) шасцярня́, -ні́ ж., шасцяры́к, -церыка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шестерня́​II ж. (лошадей) шасцярня́, -ні́ ж., шасцяры́к, -церыка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шестёрка ж.

1. в разн. знач. шасцёрка, -кі ж.;

2. (лошадей) шасцярня́, -ні́ ж., шасцяры́к, -церыка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)