ша́ркнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ша́ркну ша́ркнем
2-я ас. ша́ркнеш ша́ркнеце
3-я ас. ша́ркне ша́ркнуць
Прошлы час
м. ша́ркнуў ша́ркнулі
ж. ша́ркнула
н. ша́ркнула
Загадны лад
2-я ас. ша́ркні ша́ркніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ша́ркнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ша́ркнуць сов., однокр. ша́ркнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да шаркаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. чым і без дап. Утвараць шорах, шум трэннем, закранаць што-н. з шумам.

Ш. мянташкай па касе.

Шабля шаркала аб падлогу.

2. са словам «нагой» або без яго. Прыстаўляць адну нагу да другой, стукаючы абцасам аб абцас (пры паклоне, вітанні і пад.).

|| аднакр. ша́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ша́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́ркнуть сов., однокр. шо́ргнуць, шаргану́ць, ша́ркнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарк, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. шаркаць — шаркнуць. Жанчыны гнуцца ды разгінаюцца лёгка. Нават і мама. «Абы толькі ногі мае не балелі так моцна...» Сярпы ў іх руках — што жывыя, шарк, шарк — і жменя. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмыгну́ть сов., однокр.

1. шмыгну́ць;

шмыгну́ть в дверь шмыгну́ць у дзве́ры;

2. (шаркнуть) шо́ргнуць, ша́ркнуць;

3. (носом) шмо́ргнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)