шапата́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. шапата́нне
Р. шапата́ння
Д. шапата́нню
В. шапата́нне
Т. шапата́ннем
М. шапата́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шапата́нне ср., см. шапаце́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шапата́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шапатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Пасля кожнага ўзмаху вясла кружацца віркі.. з ціхім, залівістым шапатаннем. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прашапата́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; зак.

Утварыць шапатанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)