шансанье́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шансанье́ |
шансанье́ |
| Р. |
шансанье́ |
шансанье́ |
| Д. |
шансанье́ |
шансанье́ |
| В. |
шансанье́ |
шансанье́ |
| Т. |
шансанье́ |
шансанье́ |
| М. |
шансанье́ |
шансанье́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шансанье́ нескл., м. шансонье́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шансанье́, нескл., м.
Французскі эстрадны спявак, а таксама паэт, які піша такія песенькі.
[Фр. chansonnier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шансонье́ шансанье́ нескл., м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пясня́р ’спявак’ (Некр. і Байк.; мазыр., ГЧ), ’спявак; паэт’ (ТСБМ, Гарэц.), песьня́р ’спявак’ (Бяльк.), укр. пісня́р ’тс’, польск. pieśniarz ’тс’, в.-луж. pěsnjer ’шансанье’, славен. pesmár ’пеўчы’. Утворана ад пе́сня (гл.) па тыпу гусля́р, магчыма, арэальная інавацыя для перадачы франц. chansonnier (Банькоўскі, 2, 567).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)