шаве́цкі, -ая, -ае.

Звязаны з шыццём рамонтам абутку або які служыць для шыцця і рамонту абутку.

Шавецкая справа.

Ш. варштат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шаве́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шаве́цкі шаве́цкая шаве́цкае шаве́цкія
Р. шаве́цкага шаве́цкай
шаве́цкае		 шаве́цкага шаве́цкіх
Д. шаве́цкаму шаве́цкай шаве́цкаму шаве́цкім
В. шаве́цкі (неадуш.)
шаве́цкага (адуш.)		 шаве́цкую шаве́цкае шаве́цкія (неадуш.)
шаве́цкіх (адуш.)
Т. шаве́цкім шаве́цкай
шаве́цкаю		 шаве́цкім шаве́цкімі
М. шаве́цкім шаве́цкай шаве́цкім шаве́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шаве́цкі сапо́жный;

~кая майстэ́рня — сапо́жная мастерска́я;

~кая дра́тва — сапо́жная дра́тва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаве́цкі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з шыццём і рамонтам абутку; які служыць для шыцця і рамонту абутку. Шавецкая справа. Шавецкі варштат. □ Зранку пасля паверкі Лазар ішоў пад канвоем у турэмную шавецкую майстэрню шыць і рамантаваць абутак. Колас. Гарасім дастаў з шуфляды стала вялікую шавецкую іголку і даў мне. Якімовіч.

•••

Шавецкая смала гл. смала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапо́жницкий шаве́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сапо́жнический шаве́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фу́мель, ‑я, н.

Спец. Шавецкі інструмент, які ўжываецца для надання абутку бліскучай і гладкай паверхні.

[Ням. Fummel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мэйсар ’спецыяльны шавецкі нож’ (гродз., Нар. сл.). З ням. Messer ’нож’ (магчыма, праз ідыш).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ По́цяг ’шавецкі рэмень’ (Гарэц., Др.-Падб.), ’частка ярма (за якую вол цягне воз)’ (Выг.), ’пуга’ (Бяльк.), пдіріг, пдцяж ’вяроўка або ланцуг, якім прывязваюць барану ці плуг да ярма’ (ТС), пдціг ’рамень у шаўца, якім ён трымае на калене “работу” (Нас.), польск. pociągacz, pocięgiel ’шавецкі рэмень’, чэш. patek ’рамень, якім шавец трымае работу’. Да *po‑lęgnoii > цягпу́ць (гл.). ^

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Піня́га (з шавецкага рамяства) (Сержп. Грам.), польск. pinku, репка ’шавецкі цвік, шавецкая шпілька, якой прыбіваюць падэшву да бота’. З ням. Pinne ’тс’ (Варш. сл., 4, 195) < (н.-ням. pfinne, в.-ням. pfln, англа-сакс. /ля) < с.-ірл. Ьепп ’рог’ (Васэрцыер, 173). Гл. таксама пяняга ’кавалак скуры’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)