чэ́рава

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чэ́рава чэ́равы
Р. чэ́рава чэ́раваў
Д. чэ́раву чэ́равам
В. чэ́рава чэ́равы
Т. чэ́равам чэ́равамі
М. чэ́раве чэ́равах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чэ́рава, -а, н.

1. Бруха, жывот (разм.).

2. Унутраная частка жывата чалавека, жывёлы.

Развіццё плода ў чэраве маці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэ́рава ср.

1. разг. брю́хо, живо́т м.;

2. утро́ба ж., чре́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чэ́рава, ‑а, н.

1. Разм. Бруха, жывот. Нядоўга думаючы, .. [насарог] схіліў галаву ўбок і запусціў два страшэнныя рагі ў чэрава мастадонта. Маўр. Дзікі кабан павольна выходзіць з ляснога гушчару і брыдзе па чэрава ў снезе. Колас.

2. Унутраная частка жывата чалавека, жывёлы. Развіццё плода ў чэраве маці. // перан.; чаго. Унутраная частка чаго‑н. Тумілін адчыніў вузкія дзверцы і знік у чэраве электрапечы. Савіцкі. Васіль Малюк зноў адчыніў топку і з нейкай упартай метадычнасцю пачаў кідаць у яе ненажэрнае чэрава паліва. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бру́ха, -а, М бру́се, мн. -і, -аў, н. (разм.).

Тое, што і чэрава, жывот (у 1 знач.).

Б. акулы.

Адгадаваў б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падчарэ́ўе, ‑я, н.

Ніжняя частка чэрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэрававяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

Гаварыць, не рухаючы губамі, ствараючы ўражанне, што гукі ідуць з жывата, з чэрава.

|| наз. чэрававяшча́нне, -я, н.; прым. чэрававяшча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напяхце́рыць

‘напяхцерыць чэрава’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напяхце́ру напяхце́рым
2-я ас. напяхце́рыш напяхце́рыце
3-я ас. напяхце́рыць напяхце́раць
Прошлы час
м. напяхце́рыў напяхце́рылі
ж. напяхце́рыла
н. напяхце́рыла
Загадны лад
2-я ас. напяхце́р напяхце́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час напяхце́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

брю́хо разг. пу́за, -за ср., чэ́рава, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чэрававяшча́нне, ‑я, н.

Здольнасць гаварыць, не рухаючы губамі, калі здаецца, што гукі ідуць быццам з жывата, з чэрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)