чэкме́нь
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чэкме́нь |
чэкмяні́ |
| Р. |
чэкмяня́ |
чэкмянёў |
| Д. |
чэкмяню́ |
чэкмяня́м |
| В. |
чэкме́нь |
чэкмяні́ |
| Т. |
чэкмянём |
чэкмяня́мі |
| М. |
чэкмяні́ |
чэкмяня́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чэкме́нь, -мяня́ м. чекме́нь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чэкме́нь, ‑мяня, м.
Старадаўняе верхняе мужчынскае адзенне каўказскага тыпу ў выглядзе паўкафтана, пашытага ў талію са зборкамі ззаду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)