чыта́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Кніжка, падручнік, дзе змешчаны невялікія тэксты, творы ці ўрыўкі з твораў для практыкавання ў чытанні, набыцця навыкаў чытання; хрэстаматыя.

Дзіцячая ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чыта́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чыта́нка чыта́нкі
Р. чыта́нкі чыта́нак
Д. чыта́нцы чыта́нкам
В. чыта́нку чыта́нкі
Т. чыта́нкай
чыта́нкаю		 чыта́нкамі
М. чыта́нцы чыта́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чыта́нка ж., уст. хрестома́тия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыта́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Кніжка, часцей падручнік, які змяшчае невялікія тэксты, творы ці ўрыўкі з твораў, для практыкавання ў чытанні, набыцця навыкаў у чытанні; хрэстаматыя. Характэрна, што большая частка.. баек [Коласа] напісана для дзяцей, прынамсі паэт меркаваў змясціць іх у дзіцячай чытанцы. Казека. Настаўніца бярэ беларускую чытанку «Родны край». Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чте́ние в разн. знач. чыта́нне, -ння ср.;

чте́ние вслух чыта́нне ўго́лас;

худо́жественное чте́ние маста́цкае чыта́нне;

вырази́тельное чте́ние выра́знае чыта́нне;

во вре́мя чте́ния ле́кций у час чыта́ння ле́кцый;

кни́га для чте́ния а) кні́га для чыта́ння; б) (учебник) чыта́нка;

Купа́ловские чте́ния Купа́лаўскія чыта́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)