чыгі́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чыгі́р |
чыгіры́ |
| Р. |
чыгіра́ |
чыгіро́ў |
| Д. |
чыгіру́ |
чыгіра́м |
| В. |
чыгі́р |
чыгіры́ |
| Т. |
чыгіро́м |
чыгіра́мі |
| М. |
чыгіры́ |
чыгіра́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чыгі́р, ‑а, м.
Спец. Прасцейшы механізм для пад’ёму вады пры абвадненні невялікіх участкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чиги́рь спец. чыгі́р, -ра́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)