чыгі́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чыгі́р чыгіры́
Р. чыгіра́ чыгіро́ў
Д. чыгіру́ чыгіра́м
В. чыгі́р чыгіры́
Т. чыгіро́м чыгіра́мі
М. чыгіры́ чыгіра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чыгі́р м., спец. чиги́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыгі́р, ‑а, м.

Спец. Прасцейшы механізм для пад’ёму вады пры абвадненні невялікіх участкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Чыгір Васіль Фёдаравіч

т. 17, с. 295

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чыгір Міхаіл Мікалаевіч

т. 17, с. 295

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чиги́рь спец. чыгі́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АНДАЛІ́Б Нурмухамед-Гарыб

(каля 1712—80),

туркменскі паэт. Заснавальнік эпічнага жанру дастана ў туркм. л-ры. Выкарыстоўваючы літ. і фалькл. сюжэты, стварыў рамант. дастаны «Лейлі і Меджнун», «Юсуп і Зулейха». Аўтар паэм «Агуз-намэ», «Несімі», «Жыкыр» («Чыгір»).

т. 1, с. 352

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)