чу́чальнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чу́чальнік |
чу́чальнікі |
| Р. |
чу́чальніка |
чу́чальнікаў |
| Д. |
чу́чальніку |
чу́чальнікам |
| В. |
чу́чальніка |
чу́чальнікаў |
| Т. |
чу́чальнікам |
чу́чальнікамі |
| М. |
чу́чальніку |
чу́чальніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чу́чальнік, ‑а, м.
Майстар па вырабу чучалаў (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чу́чельник чу́чальнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)