чу́чальнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чу́чальнік чу́чальнікі
Р. чу́чальніка чу́чальнікаў
Д. чу́чальніку чу́чальнікам
В. чу́чальніка чу́чальнікаў
Т. чу́чальнікам чу́чальнікамі
М. чу́чальніку чу́чальніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чу́чальнік м. чу́чельник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́чальнік, ‑а, м.

Майстар па вырабу чучалаў (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́чельник чу́чальнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

birdman

[ˈbɜ:rdmən]

n., pl. -men

1) пту́шнік -а m., птушкало́ў -ва m.

2) арніто́ляг -а m. & f.

3) таксыдэрмі́ст -а m., чу́чальнік -а m.

4) informal авія́тар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)