чужы́нскі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чужы́нскі чужы́нская чужы́нскае чужы́нскія
Р. чужы́нскага чужы́нскай
чужы́нскае		 чужы́нскага чужы́нскіх
Д. чужы́нскаму чужы́нскай чужы́нскаму чужы́нскім
В. чужы́нскі (неадуш.)
чужы́нскага (адуш.)		 чужы́нскую чужы́нскае чужы́нскія (неадуш.)
чужы́нскіх (адуш.)
Т. чужы́нскім чужы́нскай
чужы́нскаю		 чужы́нскім чужы́нскімі
М. чужы́нскім чужы́нскай чужы́нскім чужы́нскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чужы́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чужы́нскі чужы́нская чужы́нскае чужы́нскія
Р. чужы́нскага чужы́нскай
чужы́нскае		 чужы́нскага чужы́нскіх
Д. чужы́нскаму чужы́нскай чужы́нскаму чужы́нскім
В. чужы́нскі (неадуш.)
чужы́нскага (адуш.)		 чужы́нскую чужы́нскае чужы́нскія (неадуш.)
чужы́нскіх (адуш.)
Т. чужы́нскім чужы́нскай
чужы́нскаю		 чужы́нскім чужы́нскімі
М. чужы́нскім чужы́нскай чужы́нскім чужы́нскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чужы́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Разм. Тое, што і чужы (у 1 знач.). Парабчанка Кацярына Жне чужынскае дабро. Броўка.

2. Які мае адносіны да чужынца, належыць яму. Над Паставамі хмарай качаецца дым, ад матораў чужынскіх аж стогне абшар. Дубоўка. Толькі той у баях пераможа, Зломіць люты чужынскі рух, Хто пад націскам зграі варожай Захавае свой цвёрды дух. Глебка. // Такі, як у чужынца; халодны, суровы. — А дзе мая шапка? — спытаў [Панця] сурова і ўстрывожана. — Га? — І апёк бацьку бязлітасным, чужынскім позіркам. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужы́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чужы, нетутэйшы чалавек; іншаземны вораг, захопнік.

Вызваліць родную зямлю ад чужынцаў.

|| ж. чужы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. чужы́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)