чудскі́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чудскі́ чудска́я чудско́е чудскі́я
Р. чудско́га чудско́й
чудско́е		 чудско́га чудскі́х
Д. чудско́му чудско́й чудско́му чудскі́м
В. чудскі́
чудско́га		 чудску́ю чудско́е чудскі́я
Т. чудскі́м чудско́й
чудско́ю		 чудскі́м чудскі́мі
М. чудскі́м чудско́й чудскі́м чудскі́х

Іншыя варыянты: чу́дскі.

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чу́дскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чу́дскі чу́дская чу́дскае чу́дскія
Р. чу́дскага чу́дскай
чу́дскае		 чу́дскага чу́дскіх
Д. чу́дскаму чу́дскай чу́дскаму чу́дскім
В. чу́дскі (неадуш.)
чу́дскага (адуш.)		 чу́дскую чу́дскае чу́дскія (неадуш.)
чу́дскіх (адуш.)
Т. чу́дскім чу́дскай
чу́дскаю		 чу́дскім чу́дскімі
М. чу́дскім чу́дскай чу́дскім чу́дскіх

Іншыя варыянты: чудскі́.

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чу́дскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да чудзі, які належыць, уласцівы ёй. Чудскія абрады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чудзь, -і, ж., зб. (гіст.).

У Старажытнай Русі: агульная назва некаторых заходняфінскіх плямёнаў.

|| прым. чудскі́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чудско́й ист. чудскі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)