Чудско́е о́зеро Чудско́е во́зера.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чудскі́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чудскі́ чудска́я чудско́е чудскі́я
Р. чудско́га чудско́й
чудско́е		 чудско́га чудскі́х
Д. чудско́му чудско́й чудско́му чудскі́м
В. чудскі́
чудско́га		 чудску́ю чудско́е чудскі́я
Т. чудскі́м чудско́й
чудско́ю		 чудскі́м чудскі́мі
М. чудскі́м чудско́й чудскі́м чудскі́х

Іншыя варыянты: чу́дскі.

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

*Марда́ч, морда́ч ’пад’язік, Leuciscus idus’ (ТС). Рус. пск. мо́рда ’гусцера, Blicca bjoerkna Art.’, морда́к (Чудское і Анежскае воз.) ’сіг, Coregonus bararetus maraenoides’. Да морда (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

радзі́ма, ‑ы, ж.

1. Краіна, якая гістарычна належыць пэўнаму народу і якую гэты народ насяляе; бацькаўшчына. Маладыя калгаснікі пайшлі ў Чырвоную Армію са зброяй у руках абараняць сваю радзіму. Колас. Паўстала радзіма, замок Няволі зламала навек, Надзела з пралесак вянок І слёзы сагнала з павек. Купала. // Месца нараджэння каго‑н. Пра славу я тваю дачуўся, Радзіма, Случчына мая! Астрэйка. Калі Альшэўскі збіраецца на радзіму, да маці, яго заўсёды ахоплівае асаблівы настрой. Навуменка.

2. Месца ўзнікнення, паходжання чаго‑н. — Сея — мясцовая назва сіга, — растлумачыў інжынер. — Радзіма гэтай рыбы — Чудское возера. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)