Verbum

анлайнавы слоўнік

чмя́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чмя́канне ср.

1. ча́вканье;

2. ча́вканье, чмо́канье;

1, 2 см. чмя́каць ^{1, 2}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чмя́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чмякаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чмя́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і чвякаць.

|| аднакр. чмя́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні;

|| наз. чмя́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чмя́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Падаць з глухім, мяккім гукам.

|| аднакр. чмя́кнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся.

|| наз. чмя́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ча́вканье чмя́канне, -ння ср., чвя́канне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чмо́канье

1. цмо́канне, -ння ср.;

2. чмя́канне, -ння ср.;

3. цмо́канне, -ння ср., плю́сканне, -ння ср.; см. чмо́кать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)