Verbum

анлайнавы слоўнік

чмя́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чмя́канне ср.

1. ча́вканье;

2. ча́вканье, чмо́канье;

1, 2 см. чмя́каць ^{1, 2}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чмя́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чмякаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чмя́канне н. Schmátzen n -s, Geschmátz n -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

чмя́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і чвякаць.

|| аднакр. чмя́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні;

|| наз. чмя́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чмя́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Падаць з глухім, мяккім гукам.

|| аднакр. чмя́кнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся.

|| наз. чмя́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ча́вканье чмя́канне, -ння ср., чвя́канне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mlaskanie

н. чмяканне, чвяканне, цмоканне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schlabberéi

f -, -en

1) хлябта́нне

2) чмя́канне

3) балбатня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Geschmátze

n -s

1) чмя́канне; цмо́канне

2) разм. пацалу́нкі, цяля́чыя пяшчо́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)