чме́лік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чме́лік |
чме́лікі |
| Р. |
чме́ліка |
чме́лікаў |
| Д. |
чме́ліку |
чме́лікам |
| В. |
чме́ліка |
чме́лікаў |
| Т. |
чме́лікам |
чме́лікамі |
| М. |
чме́ліку |
чме́ліках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
срэбракры́лы, ‑ая, ‑ае.
З блішчастымі, колеру срэбра крыламі. Срэбракрылы самалёт. □ Чмелік срэбракрылы змоўк і сціх. Шушкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Міну́лька ’чмель’ (трак., Сл. ПЗБ). З ⁺ка‑манулька ’чмелік’, якое да літ. kamãnė ’чмель’, ст.-прус. kamnet ’конь’. Пачатковае мі‑ (замест ма‑) пад уплывам міну́шкі ’канюшына’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)