чле́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чле́нік |
чле́нікі |
| Р. |
чле́ніка |
чле́нікаў |
| Д. |
чле́ніку |
чле́нікам |
| В. |
чле́нік |
чле́нікі |
| Т. |
чле́нікам |
чле́нікамі |
| М. |
чле́ніку |
чле́ніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чле́нік м., зоол. чле́ник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чле́нік, ‑а, м.
Спец. Адна з рухомых частак, на якія дзеліцца цела некаторых жывёльных і раслінных арганізмаў; сегмент. Членікі вусікаў пчалы. Членікі саліцёра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чле́ник зоол. чле́нік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)