чле́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
чле́нскі |
чле́нская |
чле́нскае |
чле́нскія |
| Р. |
чле́нскага |
чле́нскай чле́нскае |
чле́нскага |
чле́нскіх |
| Д. |
чле́нскаму |
чле́нскай |
чле́нскаму |
чле́нскім |
| В. |
чле́нскі (неадуш.) чле́нскага (адуш.) |
чле́нскую |
чле́нскае |
чле́нскія (неадуш.) чле́нскіх (адуш.) |
| Т. |
чле́нскім |
чле́нскай чле́нскаю |
чле́нскім |
чле́нскімі |
| М. |
чле́нскім |
чле́нскай |
чле́нскім |
чле́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
чле́нскі чле́нский;
ч. ўзно́с — чле́нский взнос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чле́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да члена, уваходзіць у абавязак члена (у 3 знач.). Членскі білет. Членскія ўзносы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
член, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Асоба (а таксама краіна, арганізацыя), якая ўваходзіць у склад якога-н. саюза, аб’яднання, групы, таварыства.
Правадзейны ч.
Нацыянальнай акадэміі навук.
Ч.
Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.
2. Адна з састаўных частак якога-н. цэлага.
Ч. прапорцыі (спец.). Ч. сказа.
3. Частка цела чалавека або жывёлы (часцей пра канечнасці).
4. Тое, што і артыкль (спец.).
Азначальны ч. (напр., у нямецкай мове — der, die, das).
|| прым. чле́нскі, -ая, -ае (да 1 знач.) і чле́нны, -ая, -ае (да 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чле́нский чле́нскі; сябро́ўскі;
чле́нский взнос чле́нскі ўнёсак;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уплати́ть сов. заплаці́ць; (выплатить) вы́плаціць;
уплати́ть чле́нский взнос заплаці́ць чле́нскі ўзнос;
уплати́ть по счёту заплаці́ць па раху́нку;
уплати́ть досро́чно заплаці́ць (вы́плаціць) датэрміно́ва;
уплати́ть по ве́кселю заплаці́ць па вэ́ксалі;
уплати́ть в рассро́чку вы́плаціць у растэрміно́ўку;
уплати́ть нату́рой заплаці́ць (вы́плаціць) нату́рай;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заплаці́ць сов.
1. заплати́ть, уплати́ть;
з. за тава́р — заплати́ть (уплати́ть) за това́р;
з. чле́нскі ўзнос — заплати́ть (уплати́ть) чле́нский взнос;
з. па раху́нку — заплати́ть (уплати́ть) по счёту;
2. перен. (вознаградить) заплати́ть; отплати́ть;
з. шчы́расцю за шчы́расць — заплати́ть открове́нностью за открове́нность;
3. перен. поплати́ться;
з. жыццём — поплати́ться жи́знью;
◊ з. галаво́й — заплати́ть голово́й;
не дагле́дзіш во́кам — ~ціш бо́кам — посл. смотри́ в о́ба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)