чацвярны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
чацвярны́ |
чацвярна́я |
чацвярно́е |
чацвярны́я |
| Р. |
чацвярно́га |
чацвярно́й
чацвярно́е |
чацвярно́га |
чацвярны́х |
| Д. |
чацвярно́му |
чацвярно́й |
чацвярно́му |
чацвярны́м |
| В. |
чацвярны́ (неадуш.)
чацвярно́га (адуш.) |
чацвярну́ю |
чацвярно́е |
чацвярны́я (неадуш.)
чацвярны́х (адуш.) |
| Т. |
чацвярны́м |
чацвярно́й
чацвярно́ю |
чацвярны́м |
чацвярны́мі |
| М. |
чацвярны́м |
чацвярно́й |
чацвярны́м |
чацвярны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чацвярны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які складаецца з чатырох аднародных або падобных частак, прадметаў. Чацвярная партыя ў віст. □ Сашка падскочыў бліжэй да акна і — у два пальцы — свіснуў разбойніцкім, чацвярным свістам. Караткевіч.
2. У чатыры разы большы (пра памер, колькасць). Чацвярны кошт металу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)