чару́ющий

1. прич. які́ (што) чару́е; які́ (што) вядзьма́рыць; см. чарова́ть 1;

2. прил. (очаровательный) чаро́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плени́тельный (чарующий) чаро́ўны; (привлекательный) прыва́бны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

услади́тельный уст. по́ўны асало́ды (уце́хі); уце́шны; (очаровательный, чарующий) чаро́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаро́ўны

1. колдовско́й; волше́бный; чароде́йный;

2. чару́ющий, обая́тельный, плени́тельный, восхити́тельный, очарова́тельный, обворожи́тельный, волше́бный, преле́стный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)