чаро́ўны, -ая, -ае.

1. Надзвычайна прыгожы; які зачароўвае, захапляе.

Чароўная дзяўчына.

Чароўная музыка.

2. Які мае адносіны да чараў (у 1 знач.); казачны, таемны.

Чароўная сіла.

Чароўная папарацькветка.

|| наз. чаро́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зачарава́нне, -я, н.

Чароўная сіла каго-, чаго-н., а таксама стан таго, хто адчувае на сабе такую сілу.

Навакольная прыгажосць выклікае з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаро́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чаро́ўны чаро́ўная чаро́ўнае чаро́ўныя
Р. чаро́ўнага чаро́ўнай
чаро́ўнае		 чаро́ўнага чаро́ўных
Д. чаро́ўнаму чаро́ўнай чаро́ўнаму чаро́ўным
В. чаро́ўны (неадуш.)
чаро́ўнага (адуш.)		 чаро́ўную чаро́ўнае чаро́ўныя (неадуш.)
чаро́ўных (адуш.)
Т. чаро́ўным чаро́ўнай
чаро́ўнаю		 чаро́ўным чаро́ўнымі
М. чаро́ўным чаро́ўнай чаро́ўным чаро́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

таямні́ча-чаро́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. таямні́ча-чаро́ўны таямні́ча-чаро́ўная таямні́ча-чаро́ўнае таямні́ча-чаро́ўныя
Р. таямні́ча-чаро́ўнага таямні́ча-чаро́ўнай
таямні́ча-чаро́ўнае		 таямні́ча-чаро́ўнага таямні́ча-чаро́ўных
Д. таямні́ча-чаро́ўнаму таямні́ча-чаро́ўнай таямні́ча-чаро́ўнаму таямні́ча-чаро́ўным
В. таямні́ча-чаро́ўны (неадуш.)
таямні́ча-чаро́ўнага (адуш.)		 таямні́ча-чаро́ўную таямні́ча-чаро́ўнае таямні́ча-чаро́ўныя (неадуш.)
таямні́ча-чаро́ўных (адуш.)
Т. таямні́ча-чаро́ўным таямні́ча-чаро́ўнай
таямні́ча-чаро́ўнаю		 таямні́ча-чаро́ўным таямні́ча-чаро́ўнымі
М. таямні́ча-чаро́ўным таямні́ча-чаро́ўнай таямні́ча-чаро́ўным таямні́ча-чаро́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уту́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., што.

Разм. Утаропіць (вочы, погляд). Лідзін твар спахмурнеў. Вясёлая і такая чароўная ўсмешка пагасла. Ліда апусціла галаву, утупіла на момант вочы ў дол. Колас. Утупіў у зямлю вочы Халімон, маўчыць, не варухнецца. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барыто́н, ‑а, м.

1. Мужчынскі голас, сярэдні паміж басам і тэнарам. Сярод прысутных выдзяляўся густы барытон Кротава. Прокша. // Спявак з такім голасам. Над возерам разлягалася чароўная песня: спяваў гучны барытон. Ваданосаў.

2. Духавы або струнны музычны інструмент баса-барытоннага дыяпазону і тэмбру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. чараваць (у 1 знач.).

2. Дзеянне паводле дзеясл. чараваць (у 2 знач.). // Чароўная сіла чаго‑н.; зачараванне, замілаванне. Павольна цюкала сэрца, як бы адбіваючы подых сусвету, прыгожага да чаравання, вялікага да дзіва і магутнага да недасяжнасці... Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здань, ‑і, ж.

Вобраз нябожчыка, які ўзнікае ва ўяўленні містычна настроеных або псіхічна хворых людзей; прывід. // Створаны ва ўяўленні вобраз таго, чаго ў сапраўднасці няма. Чароўная здань расплылася, мары спалохана зніклі, асталася горкая ява праўды. Скрыган. Цвярозыя думкі перамешваліся з абрыўкамі ўспамінаў, сапраўднае, перажытае чаргавалася з нейкімі зданямі, страшэннымі пачварамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

волше́бный

1. чарадзе́йны;

волше́бная па́лочка чарадзе́йная па́лачка;

волше́бные ска́зки чарадзе́йныя ка́зкі;

2. перен. чаро́ўны;

волше́бная му́зыка чаро́ўная му́зыка;

3. волше́бный фона́рь уст. праекцы́йны ліхта́р;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збля́клы і збле́клы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў яркасць афарбоўкі, выцвіў. І ясная зара, і чароўная ціхая ноч, і збляклыя рэдкія зоры.. — усе начныя з’явы і гукі адбіваюцца ў яго сэрцы. Дуброўскі.

2. Які завяў, страціў свежасць. Вунь купаю дрэвы, Між іх — журавель. Кіруем налева Па збляклай траве. Крапіва. / Пра чалавека, яго твар. Марына Паўлаўна запаліла святло, і яно цьмяна азарыла твар яе, стараваты ўжо, збляклы. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)