чаро́т, -у, М -ро́це, мн. чараты́, чарато́ў, м.

Высокая вадзяная або балотная расліна сямейства асаковых, а таксама зараснік гэтай расліны.

|| прым. чаро́тавы, -ая, -ае і чараця́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Чаро́т

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Чаро́т
Р. Чаро́та
Д. Чаро́ту
В. Чаро́т
Т. Чаро́там
М. Чаро́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чаро́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чаро́т чараты́
Р. чаро́ту чарато́ў
Д. чаро́ту чарата́м
В. чаро́т чараты́
Т. чаро́там чарата́мі
М. чаро́це чарата́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чаро́т, -ту м. камы́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаро́т, ‑у, М ‑роце; мн. чараты, ‑оў; м.

Высокая травяністая расліна сямейства асаковых, якая расце ў вадзе рэк, азёр, на балотах. Спакон веку тут была дрыгва і ў чэзлым альшэўніку шумеў чарот ды кішэла машкара. Гроднеў. // Зараснікі гэтай расліны. Выбліснула сонца з чароту, што густой шумлівай паласой узнімаўся па той бок ракі. Кулакоўскі. [Людзі] выбавіліся на шырокае балота. Дробныя хвойкі, куп’ё, лазнякі, ды чараты, чараты як акінуць вокам. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахі́ствацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Хістацца злёгку, час ад часу.

Ісці пахістваючыся.

Чарот пахістваўся ад ветру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Чаро́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Чаро́ты
Р. Чаро́т
Чаро́таў
Д. Чаро́там
В. Чаро́ты
Т. Чаро́тамі
М. Чаро́тах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

камы́ш бот. чаро́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шапаце́ць, -пачу́, -паці́ш, -паці́ць; -паці́м, -паціце́, -паця́ць; -паці́; незак.

Абзывацца шолахам, шумець чым-н. сухім або ўтвараць шолах, шум.

Шапаціць чарот на беразе возера.

Ніва шапаціць спелымі каласамі.

|| наз. шапаце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шарасце́ць

‘шумець (шарасцеў чарот, шарасцеў вецер)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шарашчу́ шарасці́м
2-я ас. шарасці́ш шарасціце́
3-я ас. шарасці́ць шарасця́ць
Прошлы час
м. шарасце́ў шарасце́лі
ж. шарасце́ла
н. шарасце́ла
Загадны лад
2-я ас. шарасці́ шарасці́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час шарасцячы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)