чаровни́к уст.

1. чараўні́к, -ка́ м.; (колдун) вядзьма́р, род. ведзьмара́ м.; вядзьма́к, род. ведзьмака́ м.;

2. перен. чараўні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чараўні́к, -ка́ м.

1. волше́бник, колду́н, чароде́й, чаровни́к, куде́сник;

2. зна́харь;

3. перен. чароде́й, чаровни́к, куде́сник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)