ча́йніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Пасудзіна для захоўвання сухога чаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ча́йніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ча́йніца ча́йніцы
Р. ча́йніцы ча́йніц
Д. ча́йніцы ча́йніцам
В. ча́йніцу ча́йніцы
Т. ча́йніцай
ча́йніцаю		 ча́йніцамі
М. ча́йніцы ча́йніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ча́йніца ж. ча́йница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́йніца, ‑ы, ж.

Пасудзіна для захоўвання сухога чаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́йница ча́йніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)