ціхахо́дны, -ая, -ае.

3 ціхім, павольным ходам, рухам.

Ц. трамвай.

|| наз. ціхахо́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціхахо́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ціхахо́дны ціхахо́дная ціхахо́днае ціхахо́дныя
Р. ціхахо́днага ціхахо́днай
ціхахо́днае		 ціхахо́днага ціхахо́дных
Д. ціхахо́днаму ціхахо́днай ціхахо́днаму ціхахо́дным
В. ціхахо́дны (неадуш.)
ціхахо́днага (адуш.)		 ціхахо́дную ціхахо́днае ціхахо́дныя (неадуш.)
ціхахо́дных (адуш.)
Т. ціхахо́дным ціхахо́днай
ціхахо́днаю		 ціхахо́дным ціхахо́днымі
М. ціхахо́дным ціхахо́днай ціхахо́дным ціхахо́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ціхахо́дны тихохо́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ціхахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае невялікую скорасць ходу, руху. [Бавар] выехаў на здаравенных рыжых конях, запрэжаных у дышаль доўгай і ціхаходнай фуры. Ракітны. Бурмакоў з усяе сілы націснуў на акселератар, шкадуючы ў гэты момант, што ён на ціхаходным самалёце, а не на ракеце. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тихохо́дный ціхахо́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлюп, ‑а, м.

1. Трохмачтавы карабель у парусным флоце 18–19 стст., аснашчаны прамымі парусамі. На двух шлюпах «Усход» і «Мірны» Ф. Ф. Белінсгаузен і М. П. Лазараў накіраваліся на поўдзень. «Беларусь».

2. Марское аднамачтавае судна з двума парусамі (галоўным чынам спартыўнае).

3. Ціхаходны вартавы карабель для аховы транспартных караванаў у некаторых сучасных замежных флотах.

[Гал. sloep.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)