цітрава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. цітрава́нне
Р. цітрава́ння
Д. цітрава́нню
В. цітрава́нне
Т. цітрава́ннем
М. цітрава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цітрава́нне, -я, н.

У хіміі: выяўленне колькасці рэчыва, якое змяшчаецца ў якім-н. растворы, шляхам параўнання яго рэакцый з рэакцыямі раствору, канцэнтрацыя якога вядома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цітрава́нне ср., спец. титрова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цітрава́нне, ‑я, н.

У хіміі — выяўленне колькасці рэчыва, якое змяшчаецца ў якім‑н. растворы, шляхам параўнання яго рэакцый з рэакцыямі раствору, канцэнтрацыя якога вядома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цітрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак.

У хіміі: правесці (праводзіць) цітраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

титрова́ние хим. и пр. цітрава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цітрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

У хіміі — правесці (праводзіць) цітраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)