цянётнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Павук, які пляце павуціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цянё́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цянё́тнік цянё́тнікі
Р. цянё́тніка цянё́тнікаў
Д. цянё́тніку цянё́тнікам
В. цянё́тніка цянё́тнікаў
Т. цянё́тнікам цянё́тнікамі
М. цянё́тніку цянё́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цянётнік м., зоол. тенётник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цянётнік, ‑а, м.

Павук, які пляце павуціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тенётник зоол. паву́к, -ка́ м., цянётнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)