цягу́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цягу́чка |
цягу́чкі |
| Р. |
цягу́чкі |
цягу́чак |
| Д. |
цягу́чцы |
цягу́чкам |
| В. |
цягу́чку |
цягу́чкі |
| Т. |
цягу́чкай
цягу́чкаю |
цягу́чкамі |
| М. |
цягу́чцы |
цягу́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цягу́чка ж. (конфета) тяну́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цягу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Клейкая мяккая цукерка з малака і цукру. // перан. Цяганіна, зацяжка. [Поклад:] — Запеў у вас як быццам неблагі, а пераходзіць ён у цягучку. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тяну́чка цягу́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)