цягу́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цягу́чка цягу́чкі
Р. цягу́чкі цягу́чак
Д. цягу́чцы цягу́чкам
В. цягу́чку цягу́чкі
Т. цягу́чкай
цягу́чкаю		 цягу́чкамі
М. цягу́чцы цягу́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цягу́чка ж. (конфета) тяну́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цягу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Клейкая мяккая цукерка з малака і цукру. // перан. Цяганіна, зацяжка. [Поклад:] — Запеў у вас як быццам неблагі, а пераходзіць ён у цягучку. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цягу́чка ж. (wéiches záhflüssiges) Sáhnebonbon [-bõˏbõ:] n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тяну́чка цягу́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

krówka

ж.

1. кароўка;

2. (цукерка) цягучка;

3. заал. жук-гнаявік (Geotrupes);

boża krówka заал. божая кароўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)