ця́гнучы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ця́гнучы ця́гнучая ця́гнучае ця́гнучыя
Р. ця́гнучага ця́гнучай
ця́гнучае		 ця́гнучага ця́гнучых
Д. ця́гнучаму ця́гнучай ця́гнучаму ця́гнучым
В. ця́гнучы (неадуш.) ця́гнучую ця́гнучае ця́гнучыя (неадуш.)
Т. ця́гнучым ця́гнучай
ця́гнучаю		 ця́гнучым ця́гнучымі
М. ця́гнучым ця́гнучай ця́гнучым ця́гнучых

Крыніцы: prym2009, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ця́гнучы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ця́гнучы ця́гнучая ця́гнучае ця́гнучыя
Р. ця́гнучага ця́гнучай
ця́гнучае		 ця́гнучага ця́гнучых
Д. ця́гнучаму ця́гнучай ця́гнучаму ця́гнучым
В. ця́гнучы (неадуш.) ця́гнучую ця́гнучае ця́гнучыя (неадуш.)
Т. ця́гнучым ця́гнучай
ця́гнучаю		 ця́гнучым ця́гнучымі
М. ця́гнучым ця́гнучай ця́гнучым ця́гнучых

Крыніцы: prym2009, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ця́гнучы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад цягнуць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Спец. Які служыць для расцягвання, выцягвання чаго‑н. Цягнучыя вальцы.

3. Дзеепрысл. незак. ад цягнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тя́нущий

1. прич. які́ (што) ця́гне;

2. прил. (мучительный) ця́гнучы;

тя́нущая боль ця́гнучы боль;

3. прил., техн. ця́гнучы;

тя́нущий винт ав. ця́гнучы вінт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́лакам, прысл.

Цягнучы, валочачы па зямлі.

Цягнуць лодку в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́цягам, прысл. (разм.).

Цягнучы па зямлі, волакам.

Валаклі лодку п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цягну́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цягну́ ця́гнем
2-я ас. ця́гнеш ця́гнеце
3-я ас. ця́гне ця́гнуць
Прошлы час
м. цягну́ў цягну́лі
ж. цягну́ла
н. цягну́ла
Загадны лад
2-я ас. цягні́ цягні́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час ця́гнучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Праўсё, многае: цягнучы, несучы, сабраць у адно месца.

С. хвораст у кучу.

2. Знасіць (разм.).

С. касцюм за сезон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пя́цца, пну́ся, пне́шся, пне́цца; пнёмся, пняце́ся, пну́цца; пя́ўся, пя́лася; пні́ся; незак.

1. Напружваць усе сілы, напружвацца.

П., цягнучы калёсы.

2. перан. Намагацца зрабіць што-н.

П., каб хутчэй выканаць заданне.

|| наз. пя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нападця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Цягнучы, наблізіць да каго‑, чаго‑н. у значнай колькасці. Нападцягваць ламачча да кастра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)