цэхі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цэхі́н |
цэхі́ны |
| Р. |
цэхі́на |
цэхі́наў |
| Д. |
цэхі́ну |
цэхі́нам |
| В. |
цэхі́н |
цэхі́ны |
| Т. |
цэхі́нам |
цэхі́намі |
| М. |
цэхі́не |
цэхі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
цэхі́н м. (монета) цехи́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цэхі́н, ‑а, м.
Старадаўняя венецыянская залатая манета, якая хадзіла і ў іншых краінах Еўропы.
[Іт. zecchino.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)