цэ́тлік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цэ́тлік |
цэ́тлікі |
| Р. |
цэ́тліка |
цэ́тлікаў |
| Д. |
цэ́тліку |
цэ́тлікам |
| В. |
цэ́тлік |
цэ́тлікі |
| Т. |
цэ́тлікам |
цэ́тлікамі |
| М. |
цэ́тліку |
цэ́тліках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
цэ́тлік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).
1. Ярлык (у 2 знач.), этыкетка.
2. Распіска, квітанцыя.
Атрымаць на рукі ц.
|| прым. цэ́тлічны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цэ́тлік м., разг.
1. распи́ска ж.; квита́нция ж.;
2. ярлы́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цэ́тлік, ‑а, м.
Разм. Распіска, квітанцыя. Другі перакладчык, які дагэтуль маўчаў, раздае старастам цэтлікі. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тало́н ’кантрольны лісток’ (ТСБМ, Вруб.), талён ’цэтлік’ (Некр. і Байк.). З заходнееўрапейскіх моў, дзе англ. talon ’талон’, ням. Talon ’тс’ і інш. з франц. (XII ст.) talon ’прыкуп у картачнай гульні; цэтлік у чэкавай, квітанцыйнай кніжцы’, што праз нар.-лац. talo (В. скл. talonem) < лац. tālus ’пятка; костачка’, ’ігральная косць’ (Чарных, 2, 227; Фасмер, 4, 16). Запазычана праз рускае або польскае пасрэдніцтва, параўн. рус. тало́н, польск. talon ’кантрольны лісток’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)