цэ́нтравы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цэ́нтравы цэ́нтравая цэ́нтравае цэ́нтравыя
Р. цэ́нтравага цэ́нтравай
цэ́нтравае		 цэ́нтравага цэ́нтравых
Д. цэ́нтраваму цэ́нтравай цэ́нтраваму цэ́нтравым
В. цэ́нтравы (неадуш.)
цэ́нтравага (адуш.)		 цэ́нтравую цэ́нтравае цэ́нтравыя (неадуш.)
цэ́нтравых (адуш.)
Т. цэ́нтравым цэ́нтравай
цэ́нтраваю		 цэ́нтравым цэ́нтравымі
М. цэ́нтравым цэ́нтравай цэ́нтравым цэ́нтравы
цэ́нтравых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэ́нтравы, -ая, -ае.

1. гл. цэнтр.

2. Які знаходзіцца ў цэнтры.

Цэнтравая лінія.

Ц. ігрок.

Ц. (наз.) баскетбольнай каманды.

3. Забяспечаны якім-н. цэнтральным прыстасаваннем.

Ц. свердзел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́нтравы в разн. знач. центрово́й;

ц. пункт — центрова́я то́чка;

~выя ігракі́ — центровы́е игроки́;

ц. све́рдзел — центрово́е сверло́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́нтравы, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца цэнтрам (у 1 знач.). Цэнтравы пункт. // Які знаходзіцца ў цэнтры, у сярэдзіне. Цэнтравая лінія. Цэнтравыя адтуліны. Цэнтравы ігрок. // у знач. наз. цэ́нтравы, ‑ага, м. Адзін з ігракоў нападзення ў гульнях (у футбол, хакей і пад.).

2. Забяспечаны якім‑н. цэнтральным прыстасаваннем. Цэнтравы свердзел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнтр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пункт перасячэння якіх-н. восей, ліній у фігуры, пункт засяроджання якіх-н. адносін у целе (спец.).

Ц. акружнасці.

Ц. цяжару.

2. Сярэдзіна, сярэдняя частка чаго-н., аднолькава аддаленая ад краёў, канцоў чаго-н.

Ц стала быў заняты кнігамі.

Камандзірская зямлянка знаходзілася ў цэнтры лагера.

3. Месца, дзе сканцэнтравана якая-н. важная дзейнасць, кіраўніцтва чым-н.

Ц навуковай думкі.

Гандлёвы ц.

4. Горад, буйны населены пункт, які мае адміністрацыйнае, прамысловае, культурнае значэнне для якой-н. мясцовасці, краіны.

Абласны ц.

Адміністрацыйны ц.

5. Вышэйшы орган кіравання якой-н. дзейнасцю.

Дырэктывы цэнтра.

6. Вядучая ўстанова, аддзел такой установы, які кіруе пэўнай галіной дзейнасці.

Ц. радыёвяшчання.

Сінаптычны ц.

Ц. кіравання палётамі касмічных апаратаў.

7. Група нервовых клетак, якая рэгулюе тую або іншую функцыю арганізма.

Дыхальны ц.

Рухальны ц.

8. Дэталь станка з конусным канцом, які служыць для падтрымкі рухомых загатовак пры іх апрацоўцы (спец.).

○

Цэнтр нападзення — асноўны ігрок групы нападзення ў футбольнай і хакейнай камандах.

◊

(Быць) у цэнтры ўвагі — лічыцца галоўным, выклікаць усеагульны інтарэс.

|| прым. цэ́нтравы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Ц. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

центрово́й в разн. знач. цэ́нтравы;

центровы́е игроки́ цэ́нтравыя гульцы́;

центрово́е сверло́ цэ́нтравы све́рдзел.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)