цэ́нз

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цэ́нз
Р. цэ́нзу
Д. цэ́нзу
В. цэ́нз
Т. цэ́нзам
М. цэ́нзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэнз, -у, м.

Умовы, якія дазваляюць асобе карыстацца тымі ці іншымі палітычнымі правамі.

Узроставы ц.

Выбарчы ц.

Адукацыйны ц.

|| прым. цэ́нзавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́нз, род. цэ́нзу м., в разн. знач. ценз;

вы́барчы ц. — избира́тельный ценз;

узро́ставы ц. — возрастно́й ценз;

маёмасны ц. — иму́щественный ценз;

адукацы́йны ц. — образова́тельный ценз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэнз, ‑у, м.

1. У старажытным Рыме — перыядычная ацэнка маёмасці грамадзян для адпаведнага падзелу іх на падатковыя разрады.

2. Умовы, якія дазваляюць асобе карыстанне тымі ці іншымі палітычнымі правамі. Узроставы цэнз. Маёмасны цэнз. Адукацыйны цэнз. Выбарчы цэнз. □ Галаву я маю: Быў бы дэпутат — Цэнзу ты не маеш, «Асадзі назад!» Колас.

3. У эканоміцы — статыстычны перапіс.

4. Спец. Умова, неабходная для ўнясення прадпрыемства ў поўны спіс, рэестр.

[Лац. census.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ценз в разн. знач. цэнз, род. цэ́нзу м.;

избира́тельный ценз вы́барчы цэнз;

возрастно́й ценз узро́ставы цэнз;

иму́щественный ценз маёмасны цэнз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адукацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да адукацыі. Адукацыйная справа. Адукацыйны ўзровень.

•••

Адукацыйны цэнз гл. цэнз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адукацы́йны образова́тельный;

○ а. цэнз — образова́тельный ценз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

образова́тельный​II адукацы́йны;

образова́тельный ценз адукацы́йны цэнз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узро́ст, -у, М -сце, м.

1. Перыяд, ступень у развіцці, росце чалавека, жывёліны, расліны.

Дзіцячы ў.

Сталы ў.

2. Колькасць пражытага часу, гадоў.

Жанчына ва ўзросце сарака пяці гадоў.

|| прым. узро́ставы, -ая, -ае.

У. цэнз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)