цэ́нз

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цэ́нз
Р. цэ́нзу
Д. цэ́нзу
В. цэ́нз
Т. цэ́нзам
М. цэ́нзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэнз, -у, м.

Умовы, якія дазваляюць асобе карыстацца тымі ці іншымі палітычнымі правамі.

Узроставы ц.

Выбарчы ц.

Адукацыйны ц.

|| прым. цэ́нзавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́нз, род. цэ́нзу м., в разн. знач. ценз;

вы́барчы ц. — избира́тельный ценз;

узро́ставы ц. — возрастно́й ценз;

маёмасны ц. — иму́щественный ценз;

адукацы́йны ц. — образова́тельный ценз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэнз, ‑у, м.

1. У старажытным Рыме — перыядычная ацэнка маёмасці грамадзян для адпаведнага падзелу іх на падатковыя разрады.

2. Умовы, якія дазваляюць асобе карыстанне тымі ці іншымі палітычнымі правамі. Узроставы цэнз. Маёмасны цэнз. Адукацыйны цэнз. Выбарчы цэнз. □ Галаву я маю: Быў бы дэпутат — Цэнзу ты не маеш, «Асадзі назад!» Колас.

3. У эканоміцы — статыстычны перапіс.

4. Спец. Умова, неабходная для ўнясення прадпрыемства ў поўны спіс, рэестр.

[Лац. census.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнз

т. 17, с. 164

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цэнз м спец Zénsus m -, -;

вы́барчы цэнз Wáhlzensus m;

адукацы́йны цэнз Bíldungsgrad m -(e)s, -e, Bíldungsstufe f -, -n;

узро́ставы цэнз Áltersgrenze f -, -n;

маёмасны цэнз Vermögenszensus m, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цэнз

(лац. census)

умовы, якія абмяжоўваюць карыстанне асобай тымі ці іншымі правамі (напр. узроставы ц., маёмасны ц., адукацыйны ц.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

цэнз прамысловага прадпрыемства

т. 17, с. 164

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ценз в разн. знач. цэнз, род. цэ́нзу м.;

избира́тельный ценз вы́барчы цэнз;

возрастно́й ценз узро́ставы цэнз;

иму́щественный ценз маёмасны цэнз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адукацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да адукацыі. Адукацыйная справа. Адукацыйны ўзровень.

•••

Адукацыйны цэнз гл. цэнз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)