цыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.
1. гл. цыраваць.
2. Ніткі, якімі цыруюць.
Баваўняная ц.
3. Зацыраванае месца.
Атрымалася прыгожая ц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цыро́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цыро́ўка |
цыро́ўкі |
| Р. |
цыро́ўкі |
цыро́вак |
| Д. |
цыро́ўцы |
цыро́ўкам |
| В. |
цыро́ўку |
цыро́ўкі |
| Т. |
цыро́ўкай
цыро́ўкаю |
цыро́ўкамі |
| М. |
цыро́ўцы |
цыро́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цыро́ўка ж., в разн. знач. што́пка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цыраваць.
2. Разм. Спецыяльныя ніткі для цыравання.
3. Разм. Зацыраванае месца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што.
Зашываць дзіркі ў тканіне, вырабе густымі пераплеценымі сцяжкамі з нітак.
Ц. рыбалоўную сетку.
|| зак. зацырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.
|| наз. цырава́нне, -я, н. і цыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
што́пка ж.
1. (действие) цырава́нне, -ння ср.;
2. (нитки) разг. ні́ткі для цырава́ння;
3. (заштопанное место) разг. цыро́ўка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
штукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.
1. Закрываць адтуліну, дзірку, забіваючы, закладаючы яе чым‑н. Штукаваць прабоіны. // Упакоўваць, шчыльна закрываць што‑н. Штукаваць пасылку.
2. Спец. Сшываць што‑н. з кавалкаў тканіны ці цыраваць такім чынам, каб шво ці цыроўка былі нябачнымі. Штукаваць шоўк.
3. перан.; і без дап. Выдумляць, майстраваць, вынаходзіць што‑н. А ў часіны больш-менш вольныя [дзядзька Марцін] займаўся майстэрствам, што мела беспасрэдныя адносіны да спраў гаспадарскіх: то калёсы ладзіў, то саху правіў, у хляве ці ў гумне парадак рабіў, або ў хаце ці ў сенцах усякія рыштункі штукаваў. Колас. Адыходзячы не ад народнай мовы, а вось ад такой робленай, пісьменнік збядняе сваю літаратурную мову, пачынае штукаваць, і тады мы ўжо не можам лёгка ўжывацца ў кнігу. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)