цы́ркуль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цы́ркуль цы́ркулі
Р. цы́ркуля цы́ркуляў
Д. цы́ркулю цы́ркулям
В. цы́ркуль цы́ркулі
Т. цы́ркулем цы́ркулямі
М. цы́ркулі цы́ркулях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цы́ркуль, -я, мн. -і, -яў, м.

Інструмент для вычэрчвання акружнасцей, дуг, вымярэнняў і пераносу размераў на чарцяжы.

|| прым. цы́ркульны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цы́ркуль м. ци́ркуль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́ркуль, ‑я, м.

Інструмент, які складаецца з дзвюх рассоўных ножак і служыць для вычэрчвання акружнасцей і іх дуг, лінейных вымярэнняў і пераносу размераў. Разметачны цыркуль. □ На палічках ляжала шмат разнастайных інструментаў: малаткі рознай велічыні і формы, .. рашпілі, напільнікі, цыркулі, .. лінейкі, трыкутнікі. Бядуля.

[Ад лац. circulus — круг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ци́ркуль цы́ркуль, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́ркульны, -ая, -ае.

1. гл. цыркуль.

2. Які мае форму акружнасці або часткі акружнасці, кругападобны (спец.).

Цыркульная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзялі́льны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да дзялення (у 2 знач.).

2. Прызначаны для нанясення дзяленняў (у 4 знач.; спец.).

Д. цыркуль.

Дзялільная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўшчы́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для вымярэння таўшчыні чаго‑н. Таўшчынны цыркуль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да разметкі (у 1 знач.), прызначаны для яе. Разметачныя работы. Разметачны цыркуль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзялі́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дзялення (у 2 знач.).

2. Спец. Прызначаны для нанясення дзяленняў (у 3 знач). Дзялільны цыркуль. Дзялільная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)