цынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што (спец.).

Пакрываць слоем цынку паверхню металічных вырабаў для аховы ад карозіі.

|| зак. ацынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. цынкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цынкава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цынку́ю цынку́ем
2-я ас. цынку́еш цынку́еце
3-я ас. цынку́е цынку́юць
Прошлы час
м. цынкава́ў цынкава́лі
ж. цынкава́ла
н. цынкава́ла
Загадны лад
2-я ас. цынку́й цынку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час цынку́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цынкава́ць несов., спец. цинкова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Наносіць слой цынку на паверхню металічнага вырабу для аховы яго ад атмасфернай, грунтавой ці марской карозіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацынкава́ць гл. цынкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацынко́ўваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Тое, што і цынкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цинкова́ть несов., спец. цынкава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цынкава́цца, ‑куецца; незак.

Зал. да цынкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цынкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)