цыбу́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
цыбу́льны |
цыбу́льная |
цыбу́льнае |
цыбу́льныя |
| Р. |
цыбу́льнага |
цыбу́льнай
цыбу́льнае |
цыбу́льнага |
цыбу́льных |
| Д. |
цыбу́льнаму |
цыбу́льнай |
цыбу́льнаму |
цыбу́льным |
| В. |
цыбу́льны (неадуш.)
цыбу́льнага (адуш.) |
цыбу́льную |
цыбу́льнае |
цыбу́льныя (неадуш.)
цыбу́льных (адуш.) |
| Т. |
цыбу́льным |
цыбу́льнай
цыбу́льнаю |
цыбу́льным |
цыбу́льнымі |
| М. |
цыбу́льным |
цыбу́льнай |
цыбу́льным |
цыбу́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лу́ковичный цыбу́льны;
лу́ковичные расте́ния цыбу́льныя раслі́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цыбу́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае цыбуліну (у 1 знач.), развіваецца з цыбуліны (у 1 знач.). Цыбульныя расліны.
2. Які мае адносіны да цыбулі (у 2 знач.). Цыбульны смак. □ Дзямід Сыч, сербануўшы пару лыжак цыбульнай мешаніны, адхінуўся ад стала. Паслядовіч.
3. у знач. наз. цыбу́льныя, ‑ых. Расліны сямейства лілейных і амарылісавых, у якіх развіваюцца цыбуліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)