цемянны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
цемянны́ |
цемянна́я |
цемянно́е |
цемянны́я |
| Р. |
цемянно́га |
цемянно́й цемянно́е |
цемянно́га |
цемянны́х |
| Д. |
цемянно́му |
цемянно́й |
цемянно́му |
цемянны́м |
| В. |
цемянны́ (неадуш.) цемянно́га (адуш.) |
цемянну́ю |
цемянно́е |
цемянны́я (неадуш.) цемянны́х (адуш.) |
| Т. |
цемянны́м |
цемянно́й цемянно́ю |
цемянны́м |
цемянны́мі |
| М. |
цемянны́м |
цемянно́й |
цемянны́м |
цемянны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цемянны́ теменно́й;
~нна́я косць — теменна́я кость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цемянны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да цемя. Цемянная косць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
це́мя, це́мя і це́мені, н.
Верхняя частка галавы, а таксама верх чэрапа паміж лобнымі, патылічнымі і скроневымі касцямі.
|| памянш.-ласк. це́мечка, -а, н.
|| прым. цемянны́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
теменно́й анат. цемянны́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)